اصبحی

اصبحی . [ اَ ب َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ مالک بن انس بن مالک بن ابی عامربن عمروبن حرث بن غیمان یا عثمان بن جثیل یا خثیل بن عمربن حرث ، ملقب به ذواصبح بسال 90یا 93 یا 94 یا 95 هَ . ق . پس از سه سال ماندن در شکم مادر متولد شد و فقه را از ربیعه فقیه مدینه بیاموخت و هرگاه قصد نقل حدیث میکرد وضو میگرفت و شانه میزد و عطر بکار میبرد و با کمال وقار در صدر مسند می نشست و به روایت احادیث میپرداخت و از حدیث گفتن هنگام راه رفتن و در حال ایستادن و وقت شتابزدگی سخت کراهت داشت تا از این راه به تعظیم حدیث نبوی پردازد وبمنظور احترام جسد پیغمبر (ص ) در مدینه سوار مرکب نمیشد. در سال 147 هَ . ق . سلیمان بن جعفربن سلیمان بن علی ، عم منصور دوانیقی بعلت سعایت دیگران یا فتوایی که مخالف رأی سلطان داده بود او را به هفتاد تازیانه محکوم کردند و در سال 179 درگذشت و در بقیع مدفون شد. کتاب معروف الموطاء فی الفقه الاحمدی ازوست ، این کتاب اساس مذهب مالکی است و یکی از صحاح سته ٔ اهل سنت است . و رجوع به انساب سمعانی و ریحانة الادب (ذیل ائمه ٔ اربعة) و ابن خلکان ج 1 ص 33 و ج 2 ص 10 و آداب اللغة ج 2 ص 139 و روضات الجنات ص 683 و لغات تاریخیه و جغرافیه ج 3 ص 173 و معجم المطبوعات ص 160 و جواهرالادب ص 473 و فهرست ابن الندیم ص 280 و ابوعبداﷲ و مالک شود.