اصبغ
لغت‌نامه دهخدا
اصبغ. [ اَ ب َ ] (اِخ ) ابن عمروبن ثعلبةبن حصن بن ضمضم کلبی . در دومةالجندل اسلام آورد و رئیس قومی از نصرانیان بود. (از امتاع الاسماع ص 268). و ابن حجر آرد: وی بر دست عبدالرحمن عوف در دوران حیات پیامبر (ص ) اسلام آورد و عبدالرحمن دختر وی تماخر را بفرمان پیامبر بزنی گرفت . رجوع به الاصابة ج 1 ص 111 شود.
