اصطیاف
لغتنامه دهخدا
اصطیاف . [ اِ ] (ع مص ) تابستان بجایی اقامت کردن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). اقامت نمودن تابستان بجایی . (ناظم الاطباء). بتابستان جایی مقام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). تابستان جایی مقام کردن . (زوزنی ). ییلاق کردن . به ییلاق رفتن . تصیف .
