اصفهبدی
لغتنامه دهخدا
اصفهبدی . [ اِ ف َ ب َ / ب ُ ] (ص نسبی ) منسوب به اصفهبد. || (حامص مرکب ) درجه و مقامی که ویژه ٔ اصفهبد یا اسپهبد و سپهبد بود. رجوع به اصفهبد و اسپهبد شود : اصفهبدی ناحیت شهریار بر خال خویش تقریر کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 229). و رجوع به اسپهبدی شود.
