اضاءة بنی غفار
لغت‌نامه دهخدا
اضاءة بنی غفار. [ اَ ءَ ت ُ ب َ غ ِ ] (اِخ ) اضاءة بمعنی آب درگودال فراهم آمده از سیل یا جز آن است و گویند: بمعنی غدیر کوچک است و هم گفته اند مسیل آب به غدیر باشد،و غِفار نام قبیله ایست از کنانة. و اضاءة بنی غِفار،جایگاهی است نزدیک مکه بالای سرف نزدیک تناضب ، نامی از آن در حدیث مغازی آمده است . (از معجم البلدان ).
