اضطفانلغتنامه دهخدااضطفان . [ اِ طِ ] (ع مص ) از پای خود دنباله ٔخود را زدن ، یقال : اضطفن ؛ ای ضرب بقدمه مؤخر نفسه .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پشت پای خود به نشستن گاه کسی فازدن . (زوزنی ).
