اطاحة

اطاحة. [ اِ ح َ ] (ع مص ) (از «طوح ») هلاک کردن و فانی ساختن و از میان بردن . (از اقرب الموارد). نیست نمودن و بردن چیزی را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). || نابود ساختن مال را . || اطاحه ٔ موی ؛ ستردن آن . (از اقرب الموارد). افکندن موی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).