اطغاء

اطغاء. [ اِ ] (ع مص ) اطغاء مال و جز آن ؛ طاغی قراردادن کسی را. (از اقرب الموارد). طاغی کردن مال ، کسی را، یقال : اَطْغاه المال . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). به طغیان برانگیختن . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). تطغیه . (اقرب الموارد). طاغی کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان تهذیب عادل بن علی ص 14) (زوزنی ). نافرمان کردن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ). طاغی گردانیدن . || بر ستم انگیختن . (منتهی الارب ). || گمراه کردن . (یادداشت مؤلف ).