اطیط

اطیط. [ اَ ] (ع مص ،اِ) اطیط شتر؛ ناله کردن آن . (از اقرب الموارد). بانگ شتر بزاری . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). ناله کردن شتران از ماندگی یا از جدایی بچه یا از ناتوانی ولاغری . و گویند: لاآتیک ما اطت الابل ؛ یعنی نخواهم آمدترا گاهی که شتر ناله کند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بانگ ناقه . (مهذب الاسماء). نالیدن و زاری کردن شتر از ماندگی یا جدا شدن از کره ٔ خود و این ناله ٔ آوازی است که از درون شتر برخیزد، چه هنگام نوشیدن آب آوازی از پری شکم حیوان برمی آید. (از متن اللغة). || صوت شکم هنگام گرسنگی . (از متن اللغة). || ناله کردن مرد. (از اقرب الموارد) (از دائرةالمعارف فرید وجدی ). || ناله ٔ کره شتر.(از متن اللغة). اَطَّت ْ بکم الرحم ؛ رَقّت ْ وَ حنَّت ْ.(اقرب الموارد): اطت له رحمی ؛ مهربان شد و جنبید برای او قرابت زهدانی من . (ناظم الاطباء). مهربان شدن وبجنبش آمدن یا جنبیدن عِرق خویشی . (از متن اللغة).
- هم اهل اطیط و صهیل ؛ ای ابل وخیل . (اقرب الموارد).
- هم اهل صهیل و اطیط ؛ ای خیل و ابل . (از متن اللغة).
|| بانگ محمل و رحل . (مهذب الاسماء). آواز کردن رحل .(فرید وجدی ). آواز کردن پالان و جز آن . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). جرست کردن پالان و جز آن . (تاج المصادر بیهقی ). آواز پالان شتر از گرانی بار. (آنندراج ) (زوزنی ). || بانگ موزه . (مهذب الاسماء). || گرسنگی . (از متن اللغة) (آنندراج ) (منتهی الارب ). || هسته فوفل . (از دزی ج 2 ص 28).