اعاء

اعاء. [ اِ ] (ع اِ) لغت یا لهجه ای است در وعاء بمعنی ظرف . (از متن اللغة) (از آنندراج ). وعاء. خنور. (منتهی الارب ). آوند. ج ، آعیة. (مهذب الاسماء). آوند و وعاء. (ناظم الاطباء). لغتی است در وعاء. (منتهی الارب ). و رجوع به وعاء شود.