اعادی

اعادی . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَعْداء. جج ِ عَدُوّ. (متن اللغة) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) :
لکن ّ قومی اصبحوا مثل خیبر
بها داؤها و لاتضر الاعادیا.
نابغه ٔ جعدی (از عیون الاخبار ج 1 ص 219).
دشمنان . (ناظم الاطباء). دشمنان و اعداء. (فرهنگ نظام ). دشمنان . (از منتخب ) (کنز) (غیاث ). ج ِ عدو. دشمنان . (آنندراج ). ج ِ عدو. (دهار) :
به رغم انف اعادی درازعمر بمان
که دزد دوست ندارد که پاسبان ماند.

سعدی .