اعبقلغتنامه دهخدااعبق . [ اَ ب َ ] (ع ن تف ) خوش بوتر. آنچه بیشتر بوی خوش بر جای گذارد: و یفضل [عودالهندی ] علی المندلی بانه لایولد القمل و هو اعبق فی الثیاب . (مفردات ابن البیطار ج 3 ص 143).
