اعتوار
لغتنامه دهخدا
اعتوار. [اِ ت ِ ] (ع مص ) دست بدست گردانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || از یکدیگر فراگرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). || همدیگر بنوبت گرفتن چیزی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بنوبت همدیگر گرفتن چیزی را. (ناظم الاطباء).