اعجازورلغتنامه دهخدااعجازور. [ اِ جازْ وَ ] (ص مرکب ) آن که معجزه میکند و کارهای عجیب از وی صادر میگردد. (ناظم الاطباء). دارنده ٔ اعجاز. اعجازکار. اعجازدار: میرزا جلال طباطبا آرد: اعجازوران سحرکاره چون خورشید آسمان سواره . (از آنندراج ).
