اعسال
لغتنامه دهخدا
اعسال . [ اَ ] (ع اِ) اطوار و روش . یقال : هو علی اعسال من ابیه ؛ ای بر وتیره و روش پدر خود است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ج ِ عَسَل ، بمعنی انگبین و حبابهای آب که بر اثر وزیدن باد در حرکت باشند. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
