اعشراءلغتنامه دهخدااعشراء. [ اَ ش ِ ] (ع اِ) ج ِ عشیر، بمعنی ده یک . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ِ عشیر، بمعنی عُشر، ده یک : «تسعة اعشراء الرزق فی التجارة». (از اقرب الموارد).
