اعوج

اعوج . [ اَع ْ وَ ] (ع ص ) بدخوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زشت خوی . مؤنث : عَوجاء. ج ، عوج . (از اقرب الموارد). || کج . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء خطی ). سخت کج که کجی آن آشکار باشد. المائل البیّن العوج . (از اقرب الموارد). || اسب که در هر دو دست آن کجی باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).