اعور. [ اَع ْ وَ ] (اِخ ) محمدبن عمربن محمدبن علی شیرازی سرخسی مکنی به ابوالفتح ، به این نام شهرت دارد. وی بدست طایفه ٔ غزدر رجب سال 540 هَ . ق . صبراً (یعنی زندانی شدن و سنگ باران کردن تا بمیرد) کشته شد. (از لباب الانساب ).

اعور

اعور تغلبی

اعور عنبری

اعور لیثی

اعور شنی

اعور کلبی

عرقله ٔ اعور

صالح اعور

شیرازی

ریوی

قصیر

از دو سال پیش (/ پیرارسال) تا به ­حال، او را ندیده­ام (/ دو سال است که او را ندیده ام).

لغت‌نامه دهخدا