اعکال
لغتنامه دهخدا
اعکال . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عِکل و عُکل ، بمعنی ناکس و فرومایه . (آنندراج ). ج ِ عِکل و عُکل ، بمعنی ناکس . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ج ِ عِکل و عُکل ، بمعنی فرومایه و جوهری آنرا خاص مردان دانسته است . (از اقرب الموارد). و رجوع به عکل شود.