اعیار
لغتنامه دهخدا
اعیار. [ اَ ] (اِخ ) هضبه (پشته )هائیست در بلاد ضبه و نیز نام کوهی است ببلاد غضبان و گمان می برم [ یاقوت ] میان مدینه و فید قرار دارد. و در ابیات زیر ذکر آن آمده است :
لها بین اعیار الی البرک مربع
و دار و منها بالقفا متصیف .
رعت منبت الضمران من سبل المعا
الی صلب اعیار ترن ّ مساحله .
لها بین اعیار الی البرک مربع
و دار و منها بالقفا متصیف .
سکری .
رعت منبت الضمران من سبل المعا
الی صلب اعیار ترن ّ مساحله .
جریر (از معجم البلدان ).