اغباط

اغباط. [ اِ ] (ع مص ) همیشه پالان بر پشت شتر داشتن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پیوسته بار بر پشت ستور داشتن و آن را پائین نگذاشتن : اغبط فلان الرجل علی ظهر الدابة؛ ادامه علیها و لم یحطه عنها. (از اقرب الموارد). پیوسته داشتن پالان بر پشت ستور. (المصادر زوزنی ). || پیوسته باریدن باران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). همواره باریدن آسمان . یقال : اغبط علینا المطر. (از اقرب الموارد). || پوشانیدن گیاه زمین را و انبوه و با هم نزدیک شدن آن چندان که گوئی به یک دانه رسته . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پوشانیدن نباتات زمین را. (از اقرب الموارد).