اغتیاب

اغتیاب . [ اِ ] (ع مص )در غیبت افتادن و در بد گفتن کسی شدن سپس وی . (منتهی الارب ). در غیبت افتادن و در غیاب کسی بد گفتن . و غیبت کردن خواه از نیکوئی گویند یا از بدی آن . (ناظم الاطباء). عیب کسی گفتن و از بدیهایی که دوست ندارد گفته شود یاد کردن هرچند درست باشد: اغتابه اغتیاباً؛عابه و ذکره بمایکره من العیوب و هو حق . (از اقرب الموارد). غیبت کردن یعنی از پس مردم بد گفتن . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ). غیبت کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). بد گفتن کسی را بعد از وی . در غیبت افتادن سپس کسی . (آنندراج ). بدگویی در غیاب کسی . در پشت سر کسی بد گفتن . (یادداشت بخط مؤلف ).