افتجاءلغتنامه دهخداافتجاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ناگاه برآمدن بر کسی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). ناگهانی هجوم بردن و درآمدن برکسی . (از اقرب الموارد). مفاجاة. (اقرب الموارد).
