افتحار

افتحار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) ازخود کردن کاری را. || از خود آوردن سخن ورأی را و پیروی ناکردن در آن کسی را. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (آنندراج ). کلام و رأی بنظر خود آوردن و در آن از کسی پیروی نکردن . (از اقرب الموارد).