افتضاخ
لغتنامه دهخدا
افتضاخ . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) شکستن . و سر شکستن . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء). || از غوره ٔ خرما سیکی ساختن . (المصادر زوزنی ). از غوره ٔ خرما سیکی ساختن بی آتش . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ).نبیذ ساختن از خرمای نارسیده . (از اقرب الموارد).
