افتک

افتک . [ اَ ت َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از فتک بمعنی بناگاه گرفتن و ناگاه کشتن کسی را و رویاروئی زخم رسانیدن و جز آن .
- امثال :
افتک من البراص .
افتک من الجاف .
افتک من الحرث بن ظالم .
افتک من عمروبن کلثوم . (از مجمع الامثال میدانی ).
و برای آگاهی بموارد استعمال مثالهای مزبور رجوع به مجمعالامثال میدانی ذیل فتک شود.