افتیدهلغتنامه دهخداافتیده . [ اُ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) افتاده . رجوع به افتاده و افتیدن شود : و اگر این آماس در پستان یا خایه افتیده باشد و در تن امتلاء نباشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
