افرازه
لغت‌نامه دهخدا
افرازه . [ اَ زَ / زِ ] (اِ) شعله ٔ آتش . فتیله . (از فرهنگ جهانگیری ) :
کنم ز آتش طبع توافرازه بلند
ز آفرین تو اگر باشد افروزه ٔ من .
نرم گشته به بوس و لابه ٔ من
گرم گشته به افرازه ٔ من .
- آتش افرازه ؛ افرازنده ٔ آتش . آتش زنه . آنچه آتش را فروزد.
کنم ز آتش طبع توافرازه بلند
ز آفرین تو اگر باشد افروزه ٔ من .
سوزنی .
نرم گشته به بوس و لابه ٔ من
گرم گشته به افرازه ٔ من .
سوزنی .
- آتش افرازه ؛ افرازنده ٔ آتش . آتش زنه . آنچه آتش را فروزد.
