افرازی
لغت‌نامه دهخدا
افرازی . [ اَ ] (حامص ) بلندی . ارتفاع :
ای دیو دوان چرا نمی بینی
از جهل نشیب دهر از افرازی .
|| درازی . || فراخی . (ناظم الاطباء). || بالایین . بالایی : موسی (ع ) عصا را بینداخت ، ماری گشت عظیم و دهان باز کرد و آهنگ تخت فرعون کرد و لب زیرین به زیر تخت فرعون کرد و لب افرازی بر زبر کوشک بیکبار فروبرد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
ای دیو دوان چرا نمی بینی
از جهل نشیب دهر از افرازی .
ناصرخسرو.
|| درازی . || فراخی . (ناظم الاطباء). || بالایین . بالایی : موسی (ع ) عصا را بینداخت ، ماری گشت عظیم و دهان باز کرد و آهنگ تخت فرعون کرد و لب زیرین به زیر تخت فرعون کرد و لب افرازی بر زبر کوشک بیکبار فروبرد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
