افراغة
لغتنامه دهخدا
افراغة. [ اِ غ َ ] (اِخ ) نام شهریست به اندلس از اعمال مارده که زیتون بسیار دارد. فرنگیها به سال 543 هَ . ق . در عهد علی بن یوسف بن تاشفین آنرا متصرف شدند. (از معجم البلدان ). و رجوع به الحلل السندسیه ج 2صص 212 - 220 و فهرست آن و روضات الجنات ص 65 شود.
