افرج

افرج . [ اَ رَ ] (ع ص ) آنکه هر دو سرین وی جهت بزرگی با هم نپیوندد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آنکه هر دو الیه ٔ وی بزرگ باشد و بهم نرسد. و انثی : فرجاء. (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ) (تاج المصادر بیهقی ). آنکه هر دو الیه ٔ وی بزرگ باشد و بهم نرسیده . (المصادر زوزنی ). || مرد گشاده دندان پیشین . (آنندراج ). رجل افرج الثنایا؛ مرد گشاده دندان پیشین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آنکه شرم جای او پیوسته منکشف باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).