افلاکیان
لغت‌نامه دهخدا
افلاکیان . [ اَ ] (اِ مرکب ) ثوابت و سیارات . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مؤید) (شرفنامه ٔ منیری ). ملائکه و ثوابت و سیارات . (فرهنگ محمودی از فرهنگ شعوری ) :
شاهد نوفتنه ٔ افلاکیان
نوخط فرد آینه ٔ خاکیان .
|| (اِخ ) طایفه ای اند از بدمذهبان . (شرفنامه ٔ منیری ). طایفه ای باشند از بی دینان و بدمذهبان . (برهان ) (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). طایفه ای از بدمذهبان . (فرهنگ میرزاابراهیم ). نام طایفه ای که اجرام سماوی را پرستش کنند. (ناظم الاطباء).
شاهد نوفتنه ٔ افلاکیان
نوخط فرد آینه ٔ خاکیان .
نظامی .
|| (اِخ ) طایفه ای اند از بدمذهبان . (شرفنامه ٔ منیری ). طایفه ای باشند از بی دینان و بدمذهبان . (برهان ) (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). طایفه ای از بدمذهبان . (فرهنگ میرزاابراهیم ). نام طایفه ای که اجرام سماوی را پرستش کنند. (ناظم الاطباء).
