افنون
لغتنامه دهخدا
افنون . [ اُ ] (ع اِ) مار. || زن گنده پیر فروهشته اندام . || زن کلانسال . || شاخ درخت درهم پیچیده . || سخن مجمل و پوشیده . || تک آمیخته از تک اسب و تک ماده شتر. || سختی . || بلا. || اول جوانی . || نخستین ابر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
