افکنهلغتنامه دهخداافکنه . [ اَ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ)افکنه کردن شاخ ؛ خوابانیدن آنرا تا پایه ٔ دیگر از آن کنند. یارم کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || ته نشست سیل که در دهانه ٔ آبراهه می نشیند.
