افیقلغتنامه دهخداافیق . [ اَ ] (ع ص ) در نهایت کرم یا علم شونده یا در غایت فصاحت وفضایل شونده . مؤنث : اَفیقة. (از منتهی الارب ). کسی که در نهایت فصاحت و فضایل باشد. و کسی که در نهایت کرم و علم شود. (ناظم الاطباء). آفق . (منتهی الارب ).
