اقاویل

اقاویل . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اقوال . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جج ِ قول . (ترجمان القرآن ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) : و اقاویل انصاف ازاباطیل خلاف صیانت کنی . (سندبادنامه ). او را بمواعیدزور و اقاویل غرور بفریفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).