اقرءلغتنامه دهخدااقرء. [ اَ رَءْ ] (ع ن تف ) اسم تفضیل از قرائت . مقری تر. خواننده تر. داناتر بقرآن . آشناتر بقرائت قرآن و علوم آن . قال ابن کثیر: کان الصدیق اقرء الصحابة؛ ای اعلمهم بالقرآن . (تاریخ الخلفاء سیوطی ص 29).
