اقعاء

اقعاء. [ اِ ] (ع مص ) تکیه زدن بر چیزی که پس پشت بود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سپسایگی برگردانیدن اسب را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || بر کون نشستن سگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بدبر نشستن سگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ).بدم وانشستن سگ . و قد نهی عن الاقعاء فی الصلوة و هو ان یضع الیتیه علی عقبیه بین السجدتین . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بلند و بر استخوان چسبان گردیدن سر بینی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).