اقفد
لغتنامه دهخدا
اقفد. [ اَ ف َ ] (ع ص ) فروهشته گردن یا سطبرگردن . || آنکه بسر انگشتان پای راه رود و دو پاشنه اش بزمین نرسد. || مرد فربه دست و فربه پای و کوتاه انگشتان . || ستور که بسر سم وی خمیدگی باشد در رفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
