الاک
لغتنامه دهخدا
الاک . [ اِل ْ لا ] (حرف ربط مرکب ) مخفف الاکه . مرکب از الا، ادات استثنا + که ، حرف ربط. مگر که . جز اینکه :
پای طلب از روش فروماند
می بینم و حیله نیست الاک
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله ٔ کار خویش گیرم .
رجوع به الا شود.
پای طلب از روش فروماند
می بینم و حیله نیست الاک
بنشینم و صبر پیش گیرم
دنباله ٔ کار خویش گیرم .
سعدی .
رجوع به الا شود.