الببلغتنامه دهخداالبب . [ اَ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ لب . (منتهی الارب ). رجوع به لُب شود. || بنات البب چند رگ است در دل که مهربانی و رقت از آن خیزد. (منتهی الارب ).
