الر

الر. [ اَ لِف ْ لام ْ را ] (اِخ ) یعنی انا اﷲ اری ؛ منم خدای که می بینم . (ترجمان علامه تهذیب عادل ). یعنی انا اﷲ الرؤف . (ناظم الاطباء). در آغاز سوره های دهم ، یازدهم ، دوازدهم ، چهاردهم و پانزدهم از قرآن کریم یعنی یونس ، هود، یوسف ، ابراهیم و حجر آمده است ، و از حروف مقطعه ٔ قرآن یافواتح سور است . رجوع به فواتح سور شود :
الف لام را تلک آیات را
بخوان تا بدانی حکایات را.

شمسی (یوسف و زلیخا).