الفتی یزدی
لغت‌نامه دهخدا
الفتی یزدی . [ اُ ف َ ی ِ ی َ ] (اِخ ) میرحسین . شاعر قرن دهم ، از مردم یزد بود. در عصر همایون پادشاه به هند رفت و از مصاحبان علیقلی خان زمان که از اکابرامرای اکبری بود گردید. وی در علوم ادبی و ریاضی دست داشت و معاصر وحشی بافقی بود. این دو بیت ازوست :
مشت خاشاکیم و داریم آتشی همراه خویش
دور نبود گر بسوزیم از شرار آه خویش .
تا گردصفت دامن یاری نگرفتیم
از پا ننشستیم و قراری نگرفتیم .
و رجوع به تذکره ٔ هفت اقلیم چ هند ص 187 و منتخب التواریخ ج 3 ص 189 و شمع انجمن ص 32 و آتشکده ٔ یزدان صص 274 - 275 و نتایج الافکار ص 42 و الذریعه ج 9 قسمت اول ص 91 و فرهنگ سخنوران شود.
مشت خاشاکیم و داریم آتشی همراه خویش
دور نبود گر بسوزیم از شرار آه خویش .
تا گردصفت دامن یاری نگرفتیم
از پا ننشستیم و قراری نگرفتیم .
و رجوع به تذکره ٔ هفت اقلیم چ هند ص 187 و منتخب التواریخ ج 3 ص 189 و شمع انجمن ص 32 و آتشکده ٔ یزدان صص 274 - 275 و نتایج الافکار ص 42 و الذریعه ج 9 قسمت اول ص 91 و فرهنگ سخنوران شود.
