المظ

المظ. [ اَ م َ ] (ع ص ) اسب که در لب زیرین وی سپیدی باشد، و اگر در لب زبرین اسب باشد آن را ارثم گویند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (صبح الاعشی ج 2 ص 19). در حاشیه ٔ صبح الاعشی آمده : اصل آن انمط با نون و طاء بوده و مصحف است - انتهی . و رجوع به انمط و اقرب الموارد ذیل ماده ٔ نمط شود.