الهی پناه
لغتنامه دهخدا
الهی پناه . [ اِ لا پ َ ] (ص مرکب ) کسی که عالم علم حکمت الهی باشد، و الهی نام فنی است از سه فن حکمت یعنی طبیعی ، ریاضی و الهی . (از غیاث اللغات ) :
ز فرزانگان الهی پناه
صد و سیزده بود با او براه .
و رجوع به «الهی » و «الهیات » و «حکمت » شود.
ز فرزانگان الهی پناه
صد و سیزده بود با او براه .
نظامی (از آنندراج ).
و رجوع به «الهی » و «الهیات » و «حکمت » شود.