الکل هگزیلیک معمولیلغتنامه دهخداالکل هگزیلیک معمولی . [اَ ک ُ هَِ ک ِ م َ ] (ترکیب وصفی ) یکی از مهمترین الکلهای عالی اشباع شده است که به شکل استات و بوتیرات در روغن برخی از گیاهان پیدا میشود. رجوع به شیمی مختصر آلی پریمن ص 210 شود.
