امامقلی خان

امامقلی خان . [ اِ ق ُ ] (اِخ ) حاکم بخارا و معاصر شاه عباس دوم صفوی بود. در سال 1050 هَ . ق . بسبب ضعف چشم ، فرمانفرمایی ماوراءالنهر را به پسر خود ندرمحمدخان واگذار کرد و بقصد زیارت مکه عازم ایران شدو بسیار مورد احترام قرار گرفت سپس به مکه رفت و مراجعت کرد. وی طبع شاعری داشت و این رباعی از اوست :
در عالم اگر سینه فگاریست منم
گر در ره اعتبار خاریست منم
در دیده اگر مرا فروغی است تویی
برخاطر تو اگر غباریست منم .
رجوع به آتشکده ٔ آذر چ بمبئی ص 13 و مجمعالفصحا چ سنگی ص 9 و قاموس الاعلام ترکی ج 2ص 1032 و فرهنگ سخنوران شود.