امام وردی بیک
لغتنامه دهخدا
امام وردی بیک . [ اِ وِ ب َ ] (اِخ ) (انتخابی ) شاعری از اهل خراسان بود که در هند نشو و نما یافت و در جوانی درگذشت . صاحب تذکره ٔ مرآة الخیال نویسد: امام وردی بیک منتخب اهل روزگار و ساده گو بود. این مطلع غزل از اوست :
دود دل کرده غبار دل افلاک مرا
این چه گرد است که برخاسته از خاک مرا!
دود دل کرده غبار دل افلاک مرا
این چه گرد است که برخاسته از خاک مرا!
(از تذکره ٔ مرآة الخیال چ بمبئی ص 224).