امتراز
لغتنامه دهخدا
امتراز. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) مال خود را از شریک جدا کردن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از متن اللغة). || پاره ای از مال کسی گرفتن . (از منتهی الارب ) (از متن اللغة) (ناظم الاطباء). || پنجه زدن و عیب ناک کردن ناموس کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). دعا دادن . (آنندراج ).