امر مستمر
لغت‌نامه دهخدا
امر مستمر. [ اَ رِ م ُ ت َ م َ رر ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در اصطلاح دستور زبان فارسی عبارت از فعل امری است که باعلامت استمرار «می » و «همی » همراه باشد :
چو من رفتم از آنسو رو که خواهی
نگه می دار رسم پادشاهی .
در آن گلشن چو سرو آزاد می باش
چو شاخ میوه ٔ تر شاد می باش .
سنگ بینداز و گهر می ستان
خاک زمین می ده و زر می ستان .
جهد می کن تا توانی ای کیا
در طریق انبیا و اولیا.
چو من رفتم از آنسو رو که خواهی
نگه می دار رسم پادشاهی .
نظامی .
در آن گلشن چو سرو آزاد می باش
چو شاخ میوه ٔ تر شاد می باش .
نظامی .
سنگ بینداز و گهر می ستان
خاک زمین می ده و زر می ستان .
نظامی .
جهد می کن تا توانی ای کیا
در طریق انبیا و اولیا.
مولوی .
